واکسیناسیون ابزاری موثر برای پیشگیری و یا کاهش اثرات سو بیماری های خاص است که می تواند باعث ایجاد مشکل در گله طیور شود. واکسن های تأیید شده تحت استانداردهای ارگانیک مجاز هستند. طیور معمولاً در برابر بیماریهای مختلف از جمله بیماری مارک، بیماری نیوکاسل، برونشیت عفونی، آبله مرغان، التهاب حنچره و وبا مرغ واکسینه می شوند. از آنجا که این بیماری ها می توانند طیور را آلوده کنند ، یک برنامه واکسیناسیون معمول توصیه می شود. توجه به این نکته مهم است که واکسیناسیون جایگزینی برای اقدامات ایمن سازی زیستی و بهداشتی موثر، نیست. در ادامه به مبحث واکسن طیور نیز می پردازیم:
بیشتر بخوانید: دستگاه جوجه کشی جویبار
نکاتی برای واکسیناسیون موفقیت آمیز
- اگر یک واکسن به درستی استفاده نشود یا به طور نامناسب استفاده شود ، ممکن است منجر به شکست واکسیناسیون شود. تمام واکسن ها دارای دستورالعمل استفاده و تاریخ انقضا هستند. اگر کل گله واکسینه نشود ، ممکن است بیماری گسترش یابد.
- جوجه های تازه هچ شده دارای مقداری مصونیت بالقوه هستند که از طریق تخم از مادر منتقل می شود. واکسیناسیون جوجه ها در سن کمتر از 10 روز اغلب ایمنی یکنواخت یا پایدار ایجاد نمی کند. یک استثنا واکسیناسیون بیماری مارک است که به طور معمول در روز هچ و انتقال به سالن پرورش انجام می شود.
- موجودی واکسن را بچرخانید ، زیرا واکسن ها به مرور زمان خراب می شوند. واکسن ها تاریخ انقضا دارند. هر محصول منقضی شده باید کنار گذاشته شود.
- هر واکسن برای یک روش خاص تزریق طراحی شده است. فقط از روش پیشنهادی استفاده کنید.
- پرندگان بیمار را واکسینه نکنید (به استثنای التهاب حنجره یا آبله مرغان).
- واکسن ها را از گرما و نور مستقیم خورشید محافظت کنید.
- بیشتر واکسن ها عوامل زنده و تولید کننده بیماری هستند. با مراقبت از آنها استفاده کنید.
- هنگام استفاده از روش واکسیناسیون با آب آشامیدنی ، مطمئن شوید که آب فاقد مواد ضدعفونی کننده و کلر است. واکسن های ویروس زنده به راحتی توسط این مواد شیمیایی از بین می روند.
- پس از واکسیناسیون ، کلیه ظروف باز شده را بسوزانید یا ضد عفونی کنید تا از سرایت تصادفی به سایر طیور جلوگیری شود.
واکسن ها
بیماری مارک
واکسن بیماری مارک باید در روز جوجه ریزی به جوجه ها داده شود ، به طور معمول با تزریق زیر پوست در پشت گردن تجویز می شود. هنگامی که جوجه ها از هچر خارج شدند ، احتمالاً در معرض آن قرار گرفته اند و اثر واکسن نیز کمتر است. این واکسن فقط از بروز تومورها و فلج های بیماری مارک جلوگیری می کند. از آلوده شدن پرندگان و از بین بردن ویروس مارک جلوگیری نمی کند. جوجه های زیر 16 هفته بیشترین حساسیت را به بیماری مارک دارند. در حالی که بوقلمون ها و پرندگان شکاری (به عنوان مثال قرقاول ها و بلدرچین ها) می توانند به این بیماری مبتلا شوند ، اما به طور معمول علیه مارک واکسینه نمی شوند. در مقاله بیماری مارک در مرغ به صورت کامل درباره این تشخیص و درمان این بیماری توضیح داده ایم.
بیماری نیوکاسل
مرغ ها و بوقلمون ها به طور معمول در برابر بیماری نیوکاسل ایمن سازی می شوند. واکسن حاوی یک ویروس ضعیف شده است. این بدان معنی است که ویروس زنده است اما توانایی آن در ایجاد بیماری به طور قابل توجهی کاهش یافته است. این دارو می تواند در آب آشامیدنی یا قطره چشم / بینی تجویز شود. واکسن های ویروس کشته شده ، اغلب قبل از شروع تولید تخم مرغ ، به مرغ های جوان تزریق می شوند.
جوجه های تازه هچ شده را می توان در جوجه کشی واکسینه کرد اما جوجه های واکسینه شده برای بیماری نیوکاسل را نمی توان از طریق پست حمل کرد. واکسن ضعیف شده نیوکاسل و برونشیت عفونی معمولاً بین 10 تا 35 روز تجویز می شود. برای گله مرغ های تولید کننده واکسن باید در فواصل 3 ماهه تکرار شود تا سطح ایمنی کافی حفظ شود. متناوباً ، می توان واکسن ویروس کشته شده را هنگام انتقال مرغ ها از انبار در حال رشد به لانه (18-20 هفته سن) تزریق کرد. با این نوع واکسن نیازی به واکسیناسیون بیشتر نیست. در گله های پرورش دهنده ، سطح بالای آنتی بادی حاصل از واکسیناسیون های مکرر ، اطمینان از انتقال ایمنی غیرفعال از تخم به جوجه در حال رشد را تضمین می کند.
اگر برای افزودن به گله واکسینه شده خود مرغ جوان یا بالغ خریداری می کنید ، می توان آنها را با واکسن بیماری نیوکاسل (B-1) از طریق آب آشامیدنی ، داخل چشمی یا داخل بینی واکسینه کرد. واکسن واکنشی بیماری لاسوتا نیوکاسل پس از 4 هفته تزریق می شود.
بوقلمونها اغلب در 4 هفتگی و دوباره در محل اسکان پرورش دهندگان ، علیه بیماری نیوکاسل واکسینه می شوند.
برونشیت عفونی
برونشیت عفونی غالباً در یک واکسن با نیوکاسل ترکیب می شود. می توان آن را در هچر یا در سن 35-10 روزگی تجویز کرد. این یک واکسن ویروس زنده اصلاح شده است ، به طور معمول حاوی ویروس برونشیت از سروتیپ ماساچوست است. واکسن ها تنها در صورتی موثر هستند که حاوی سروتیپ مناسب ویروس برای یک منطقه خاص باشند. در هنگام شیوع، واکسن نزنید.
لارنژوتراکتیت عفونی
علیه حنجره عفونی (ILT) واکسن نزنید ، مگر اینکه در مزرعه یا منطقه خود مشکلی داشته باشید. اگر تولید کننده ای واکسن زدن را انتخاب کند ، کلیه مرغ های محل باید واکسینه شوند ، از جمله پرندگان جدیدی که بعداً اضافه می شوند. تقویت کننده های سالانه توصیه می شود. ویروس یک واکسن ضعیف شده است و اگر برخی از مرغ ها واکسن دریافت نکنند ویروس می تواند بین آنها منتقل شده و ویروس را دوباره فعال کند. در چنین مواردی ، یک واکسیناسیون ضعیف می تواند منجر به شیوع بیماری شود.
این واکسن به روش قطره چشم یا بینی تجویز می شود. سن پرندگان باید حداقل 4 هفته باشد. پرندگان جوان کمتر به واکسن پاسخ می دهند. همچنین تشخیص سریع و واکسیناسیون می تواند از شیوع یک گله آلوده جلوگیری کند.
آبله مرغان
علاوه بر آبله مرغان ، تعدادی ویروس مختلف آبله وجود دارد – آبله کبوتر ، آبله بلدرچین ، آبله قناری ، آبله طوطی و آبله موش. آبله کبوتر؛ کبوتر ، مرغ ، بوقلمون ، اردک و غاز را آلوده می کند. آبله قناری؛ قناری ها ، مرغ ها ، گنجشک ها و احتمالاً گونه های دیگر را آلوده می کند. در بعضی موارد ، اما نه همیشه ، قرار گرفتن در معرض یکی از ویروس ها ایمنی در برابر آن ویروس و یک یا چند ویروس دیگر را تحریک می کند. با واکسیناسیون می توان از بیشتر آبله ها در مرغ ها ، بوقلمون ها و کبوترها پیشگیری کرد ، اما هیچ واکسن تجاری موثری علیه آبله قناری وجود ندارد.
در مزارع با مشکلات شدید آبله مرغی ، واکسیناسیون تمام طیور خانگی ممکن است لازم باشد. همه جوجه ها و مرغ های خانگی می توانند در 1 روزگی ، مرغ ها در هفته 10-12 و بوقلمون ها در هفته های 8-14 واکسینه شوند. در مناطق بومی ، نوع ویروس غالب باید تعیین شود.
نشان داده شده است که آبله بلدرچین جوجه ها را تحت تأثیر قرار می دهد. هیچ محافظتی متقاطع بین آبله بلدرچین و آبله مرغ وجود ندارد. واکسیناسیون برای هر دو ممکن است لازم باشد اگر هر دو در منطقه بومی باشند. برای کاهش شدت شیوع می توان به گله ها واکسیناسیون آبله مرغان داد.
مقاله چگونه بفهمیم بلدرچین بیمار است را مطالعه کنید و از بروز بیماری های بیشتر برای آن ها جلوگیری کنید.
واکسن نزنید ، مگر اینکه در مزرعه یا منطقه خود مشکلی داشته باشید. ویروس از طریق گزش حشرات مکنده خون (مانند پشه ها) و یا از طریق زخم و خراش توسط پرندگان هنگام دعوا ، از پرنده به پرنده منتقل می شود. اگر در منطقه ای آلودگی شدید به پشه وجود داشته باشد ، دارندگان گله های کوچک ممکن است به فکر واکسیناسیون با واکسن آبله مرغان باشند.
در مناطقی كه به واكسن آبله مرغان احتیاج دارند ، گله ها باید پس از رسیدن به 8 هفتگی یا بالاتر واكسن شوند تا از ایمنی پایدار اطمینان حاصل كنند.
وبا مرغ
وبا مرغ در بیشتر پرندگان از جمله مرغ های خانگی (در درجه اول مرغ و بوقلمون) ، پرندگان شکاری (به ویژه قرقاول ها) ، اردک ها ، پرندگان قفس ، پرندگان وحشی و پرندگان در مجموعه های حیوانات و پرندگان خانه تأثیر می گذارد. جز اینکه در مزرعه یا منطقه خود مشکلی داشته باشید واکسن وبا مرغ را تزریق نکنید. اگر دستگاه جوجه کشی بوقلمون دارید بهتر است مراقب باشید بوقلمون ها دچار این نوع بیماری نشوند.
دو نوع واکسن وبا مرغ وجود دارد – ویروس های ضعیف شده زنده و باکتری های غیرفعال. واکسن خوراکی یک ویروس ضعیف شده زنده است که در آب آشامیدنی تجویز می شود. چنین واکسنی برای مرغ و بوقلمون موجود است. باکتری های امولسیون روغن به یک سری دو تزریق در فواصل 4 هفته نیاز دارند.
